تالاب‌ها به عنوان بالاترین تولیدکننده اکوسیستم‌های آبی، نقش حیاتی در حفظ تنوع زیستی و همچنین در ابعاد اقتصادی و اجتماعی ایفا می‌کنند.

حفاظت از تالاب‌ها،یک ضرورت جهانی و ملی

تالاب‌ها به عنوان بالاترین تولیدکننده اکوسیستم‌های آبی، نقش حیاتی در حفظ تنوع زیستی و همچنین در ابعاد اقتصادی و اجتماعی ایفا می‌کنند. اهمیت تالاب‌ها برای بشر از دیرباز شناخته شده و تأثیر آن‌ها در بقا و توسعه فرهنگ‌های کهن و تاریخ بشری غیرقابل انکار است. با این حال، تالاب‌ها به عنوان یکی از تهدیدشونده‌ترین زیستگاه‌ها شناخته می‌شوند که این وضعیت ناشی از خشکاندن، تغییر کاربری، آلودگی و برداشت بی‌رویه از منابع تالابی است. بنابراین، حفاظت از این اکوسیستم‌ها به یک اولویت ضروری تبدیل شده است. در این راستا، توافق بین‌المللی کنوانسیون رامسر در سال ۱۹۷۱ به‌عنوان یک اقدام مؤثر در حفاظت از تالاب‌ها شناخته می‌شود.

با توجه به تلاش‌های مستمر شهرداری بندرکیاشهر و کسب عنوان «شهر تالاب» (Wetland City)، توسط کنوانسیون رامسر ،  انتظار می‌رفت که مدیر کل حفاظت محیط زیست گیلان به‌عنوان متولی این حوزه، واکنشی مثبت و مؤثر نشان دهد. اما جای تعجب و تأسف است که این سازمان هیچ‌گونه اشاره‌ای به این موفقیت مهم نداشته و حتی اهمیتی به آن نمی‌دهد این سکوت و عدم واکنش، سؤالات زیادی را به وجود می‌آورد و نیازمند بررسی و پاسخ‌گویی است.

علاوه بر این، با توجه به اعلام حفاظت محیط زیست کشور مبنی بر ورود سه شهر بابل، کیاشهر و گندمان به لیست شبکه جهانی شهرهای تالابی، بی‌توجهی سازمان حفاظت محیط زیست گیلان به این موضوع به‌عنوان یک نقطه ضعف در مدیریت حفاظت از محیط زیست تلقی می‌شود. 

ضرورت اقدام ملی برای حفاظت از تالاب‌ها

حفاظت از تالاب‌ها به‌عنوان یک هدف در سطح جهانی، نیازمند اقداماتی در سطح ملی است. برنامه‌ها و طرح‌های بین‌المللی حفاظتی و بازسازی مناطق تالابی به شبکه‌ای از سیاست‌گذاری‌ها و اقدامات اجرایی در سطح ملی، داخلی و منطقه‌ای نیازمند است. این در حالی است که مدیر کل محیط زیست استان باید به این موضوع توجه بیشتری داشته باشد و اقدامات لازم را در راستای حفاظت از این اکوسیستم‌های ارزشمند انجام دهد.