خبر داغ
«« الهه را کشت ؛ اما مادرش هنوز زنده است ... »»
اشک ها و التماس ها ؛ صدای مادر قاتل الهه برای بخشش؛ ««مادری که قاتل زایید ؛ اما هنوز مادر است ...»»
🖋 تحلیل اختصاصی #بومرنگ_نیوز
اشک‌ها و التماس‌ها؛ صدای
مادر قاتل الهه برای بخشش
«الهه را کشت؛ اما مادرش هنوز زنده است...»
«مادری که قاتل زایید؛ اما هنوز مادر است...»
در روزهایی که افکار عمومی هنوز از شنیدن خبر قتل دلخراش الهه حسین‌نژاد در بهت و اندوه فرو رفته، و جامعه‌ای زخمی در جست‌وجوی عدالت است، انتشار ویدئوی گریه‌ها و التماس‌های مادر بهمن فرزانه ـ قاتل این دختر جوان ـ بار دیگر همه چیز را پیچیده‌تر کرده است.
صدای لرزان زنی که با چشمانی اشک‌بار می‌گوید:
«لطفاً پسرم رو ببخشید...»
نه تنها بازتاب گسترده‌ای در فضای مجازی داشته، بلکه بار دیگر ما را به دل تاریک‌ترین پرسش‌ها کشانده:
آیا یک مادر، در هر شرایطی سزاوار شنیده شدن نیست؟
آیا «مادر بودن»، حتی اگر فرزندش قاتل باشد، هنوز معنا دارد؟
التماس او نه از جنس توجیه است، نه انکار، نه حتی چانه‌زنی برای بخشودگی؛
بلکه التماسی است از دل زخمی یک زن به زن دیگر، مادری به مادر دیگر.
او مادر است، نه وکیل مدافع فرزندش.
اما پرسش تلخ‌تر این‌جاست:
آیا خانواده‌ی الهه، در این حجم از اندوه، می‌توانند یا باید ببخشند؟
بخشش، عملی‌ست دشوار و شخصی؛ نه اجباری‌ست، نه معامله، نه شعار.
در چنین جنایت هولناکی، شاید تنها زمان و ایمان، بتواند راه را به سوی بخشش بگشاید ـ یا هموار نکند.
آنچه مهم است، این است که در این تراژدی، فقط یک نفر کشته نشده؛
دو خانواده، دو مادر، و دو نسل سوخته‌اند.
الهه، جان داد؛ اما مادر بهمن، هر روز می‌میرد.
و این مرگ تدریجی، شاید تنها چیزی‌ست که قاتل هیچ‌گاه به چشم نخواهد دید.
در نهایت، شاید هیچ‌کس حق نداشته باشد خانواده‌ی الهه را به بخشش دعوت کند.
اما جامعه می‌تواند درک کند که در این خاکستر، مادری هست که نجات نمی‌خواهد، فقط کمی درک و دعا می‌خواهد.
✍️ تحریریه بوم‌رنگ‌نیوز
